Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Валуны

Сярэдняя: 5 (9 галасоў)

Дзеці жвірыстых выдмаў —
Валуны і каменне, —
Ледавік вас раскідваў
Падталаю жменяй.

Цар над мацерыкамі,
Тут ён гнёт супакоіў,
Бо зямля ў нас такая
I сонца такое.

Там, дзе ляда і поле, —
Гор краменісты высеў, —
Як нядоля і доля,
Вы з намі зрасліся.

У лясах воі з коп’ямі
Вам таемна маліліся.
Вас клялі і выкопвалі,
Дзе нарогі тупіліся.

Вас кувалдамі сваталі,
Вас цягалі да крушняў,
Вы ў падмурках пад хатамі
Лежыцё непарушна.

Клалі вас у аснову
I да злыдняў прылічвалі, —
Валуны — нашай мовы
Зацвярдзелыя зычныя.

Кунакі вы Эльбрусу,
Хоць з паўночнае пашы, —
Вы душой — беларусы,
Вы з характарам нашым!



Глей, пад жалезабетонную

Глей, пад жалезабетонную палю
або мертвая вада
.

Дзе ж ты знойдзеш столькі зычных,
каб падмурак збудаваць
пасярод балотнай жыжкі,
пасярод дрыгвы, дзе гаць?
.
Толькі дрэвы і галіны,
шпалы з чорнаю смалой
дапамогай да будынкаў
беларускіх слоў з жывой,
.
не памерлай шчэ вадзіцы;
па якой хадзіць ня ўсім.
Хто з адных каменных зычных,
той патоне ў глей жывым.