Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ведаю, што і я памру, як і ўсе...

Сярэдняя: 4.5 (295 галасоў)

Ведаю, што і я памру, як і ўсе,
што па смерці нічога не будзе трэба.
Тым мацней люблю ўвесь шырокі свет
і гэта – пярэстае збольшага – неба.

Перачуць усю боль і ўсю слодыч жыцця,
акунуцца ў прадонне жыцця з галавою.
Пераслухаць, як хвалі ў вятрах шалясцяць, −
гэта шчасце! Хай скажуць – малое…

Перайначыць, спыніць, можа, сілы няма,
а плысці супроць плыні магчыма.
На шляху калі хто і залом заламаў, −
падарожжа не зменіць, не спыніць.

Церушыцеся, шаты, лісцём залатым,
вы красою праменілі гордай.
Чаравалі мяне (мо затым, не затым?)
ціхіх шэптаў акорды, акорды…



Верш мне паказауся з сэнсам,

Верш мне паказауся з сэнсам, такая надта цiкавая яго думка.

Няма словаў. Малайца!!!

Няма словаў. Малайца!!!

Хто мяне зваў?? Каму я трэба

Хто мяне зваў?? Каму я трэба

))))))))))))))

))))))))))))))

Уладзiмiр, першы водгук -

Уладзiмiр, першы водгук - мой!

))) З кiм я размаўляю?

))) З кiм я размаўляю? 1926... Сумна...