Вытоки нашы…
Бывае,
змОрышся, да нельга…
І мАрыш – адпачЫць дзе, прымасцІўшысь.
Здаецца, я зусІм малЕнькі…
І да мяне бяжыць ручай,
з майго дзяцінства…
Ручай,
з празрЫстай і дрыгОткай
вадой,
цалЕбнай у спякОту…
Здаецца, што жыццё бяжыць наадварОтку –
сустрЭць дзяцінства,
як пяшчОту…
Там неба – сінь…
Прастор Радзімы – не акІнуць зрОкам…
Там Край дзяцінства,
матуля там жыве мая…
Усё пачынаецца з вытОкаў,
бягУчага з дзяцінства Ручая…
*+*
23 студзеня 2014 г.
**( да нельга – до нельзя; мАрыш – мечтаешь; адпачЫць дзе -, передохнуть где; прымасцІўшысь – пристроившись; здаецца – кажется; зусІм – совсем; дрыгОткай – холодной до дрожи; у спякОту – в жару; наадварОтку – наоборот; сустрЭць – повстречать; як пяшчОту – как ласку,нежность; зрОкам – взглядом; з вытОкаў – с истоков).