Пад выгнутым дахам нябёсаў
Шурпатая і нязграбная
Засталася старая яблыня
На ўскрайку засыпанай вёскі.
Шпакоўняй, прыкручанай дротам,
Пад працяглыя спевы птахі
Назірае яна за шляхам,
Што заснуў пад трухлявым плотам.
Бядуе ў ружовым квітненні,
Узмахвае ветру ў адчаі:
Малых яна не прыкмячае
Сярод цішыні, запусцення.
Тых “дзетак” ссівелі ўжо скроні,
Ды толькі яблыньцы марыцца:
Яблыкі светлаю раніцай
Ляжаць на маленькіх далонях…