Якое шчасце жыць у Беларусі.
Калі навокал ціха і спакойна.
Сваёй радзімай вельмі ганаруся.
Бо кожны можа жыць прыстойна.
Адкрыты насцеж дзверы школаў,
Садой дзіцячых, розных устаноў.
Нас радуе ўсё наўкола.
І шчасцем поўняцца твары сяброў.
Вабяць да сябе азёры, пушчы.
Люблю іх сэрцам і душой.
І не на грам я не зайздрошчу,
Хто пражывае за мяжой.
Там беды, войны ды хваробы.
І вельмі небяспечна жыць
Навокал розныя мокробы
А нам тут жыць і не тужыць.
І за гэта мы ўдзячны Богу.
Што жывем мы ў мірнай краіне,
Ён прыйдзе нам заўжды на дапамогу,
Ён абароніць і не пакіне.
"Адкрыты насцеж дзверы
"Адкрыты насцеж дзверы школаў,
Садой дзіцячых, розных устаноў." - а на якой мове там размаўляюць і вучаць?! Там Ваш верш ніколі не прачытаюць. А "мікробы", нажаль у Вашай галаве!