Яна прыйшла той дзіўнаю хьвілінай,
Калі прамень ужо першы дакрануўся да Зямлі.
І сэрца верыць,стане той адзінай.
Мы разам марым,дзе б мы ні былі.
Я нашу,памятую першую сустрэчу,
Ты бы,спакуса,што пакліча за сабой.
І час пасьля нагадвае пустэчу,
Апроч чароўных момантаў з табой.
Няма яшчэ ў тых межаў у сусьвеце,
Якія б перашкодзілі кахаць.
І,нават,на бязлюднае плянэце,
Шукаць цябе,заўжды буду шукаць..