Вершы беларускіх паэтаў

«Спачатку было – Слова.
і Слова было у Бога.
і Слова было – Бог.»
(Евгелле ад Іаана).
*+*
*** Жывы Паэт - нікому не патрэбны...
і не таму, што дрэнны.
Ён – паэт.
І ён - Паэт – ад Бога.
Яму патрэбнае – нямнога.
Таму і Верш яго – ад Бога.
Жывы Паэт – нікому не патрэбны…
Ні люду –
бо людзям рэальных рэчаў трэба многа,
а Верш - не кіўбаса, ні вопратка, ні хата.
Тым больш уладзе –
Уладa, ў цемры, лепш заб’e Паэта!
Бо ў ўлады, грабяж люда – мэта.
А вось Паэт – не падуладны –
ні цару, ні кату!
Ён - Вершам цягне свой народ да Свету,
і да Свята.
Жывы Паэт нікому не патрэбны -
няма Прарокаў на свёй Айчыне.
Паэзія – ні золата, ні срэбра,
і, нават, не кажух аўчынны...
З багаццяў у Паэта – толькі – Слова,
якое ён бярэ ад Роднай мовы,
і так складзе адно к другому,
што усім становіцца свядома:
дзе - ісціна, а дзе - Хлусня!
дзе - Чысціня,
а дзе - ванючая брыдота.
А Праўду зведаць - не усім ахвота,..
бо грэшны мы...
Таму - навошта лішняя турбота:
не нагружай, Паэт,.. пішы,..
кладзі у архыў,..
чакай смяроты …
Жывы Паэт – нікому не патрэбны !
Жыве - пісака пахвалебны.
Багаты ад улады, і,
як свіння, адкормна-хлебны …
Жыві – Паэт !
Бо ты – патрэбен!
Табе ня ведама каму...
Вядома гэта Богу лепей !
Таму – цягні сваю «карму»...
***

***
…забіць Паэта – лёгка, як і любога чалавека…
і гэта – безумоўна…
здараецца такое часам дзесьці…
Але Паэт дзіця сваё пакіне – Слова…
А Слова не павесіць,
і не застрэліць з пісталета …
***

Генадзю Мікалаевічу да 75-годздзя !