Зоркі быццам шарыкі,
што надзьмуты газам.
Быццам з гумкі варужкі
сарваліся разам.
У бакі панесліся
з рукавічак пальчыкі.
Зоркам вельмі весела
на марозе таньчыць.
З вадародам-геліем,
у Герцшпунга з Раселам
усе яны падзелены
прызнанымі класікамі
на вялікіх, дробненькіх,
маладых, гарачых,
і - што зробіш - парахні,
што на прызбе плача.
Усе яны сціскаюцца,
свецяць, весялеюць...
Потым узрываюцца -
з глуства так шалеюць.
Потым зноў зліваюцца
яркімі і чыстымі.
Зноўку так з'яўляюцца,
здаўшы ўсе іспыты.
цікавы верш
цікавы верш