Зоркі ззяюць у цемным небе,
зоркі слова Беларусі.
Думкі іх аб чорствым хлебе,
што ўчора крышыў гусям.
Можа вочы іх аслеплі,
бо не бачуць далей носа,
на старой паселі мэблі
і глядзяць на свет так коса.
Ці ж цяпер не час пісаць
аб радзіме з светлай мэтай?
Голас дзе людзям шукаць,
Вы, пісьменнікі, паэты?