Зорыць восень пільна, ласкава
Мне ў акенца цэлы дзень,
Моліцца, маністам бразгае,
Ціха ходзіць па вадзе;
Падмятае лісце строямі,
Пад бярозамі кружыць
І вачыма васільковымі
Ўсё вядзьмарыць-варажыць:
Цябе слухаць не прымушу
Бескарысную хлусню,
Беражы жывую душу,
Не зацягвай ты гульню,
Ад назолы, лютай сцюжы,
Легкаважных, марных сноў,
Ад шыпоў на целе ружы,
Ад аповедаў і вершаў,
Што завеце вы – любоў!
Змоўкні, - я ёй адказала, -
Лісце ў вокны не кідай!
Бо каханага спаткала
Ў час, калі радзіўся май.
Што табе, вяшчунка лютая,
Да мяне і да яго?
Прыляціць вясна галубкаю –
Вернецца і хараство!
І я слухаць не прымушу
Цудадзейных словаў плынь:
Веру я ў жывую душу,
Калі нават ўсё застыне!
І ружанцы я сплятаю
Лёгкакрылых, яркіх сноў,
І малюю - расквятаю
Красавіцкую вясну,
І заззяе ў іх любоў!
чароўная песьня
чароўная песьня