Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Віктар Жыбуль

Сярэдняя: 4.2 (32 галасоў)

Адзін чалавек
ступіў на лесьвіцу
свайго разьвіцьця,
але спыніўся
на першай жа прыступцы.

Другі чалавек
падняўся трошкі вышэй,
але аступіўся
і кулём паляцеў уніз.

Трэці чалавек,
які трымаўся
за парэнчы мэтанакіраванасьці,
амаль дасягнуў жаданай вышыні,
хоць да найвышэйшай прыступкі
заставалася яшчэ шмат крокаў.

Так яно й працягвалася:
адзін стаяў унізе,
разгублена азіраючыся вакол,
другі непадалёку войкаў ад болю,
трымаючыся за пабіты бок,
трэці горда й велічна
глядзеў зьверху.

І ніхто з іх ня ведаў,
што ў гэтым дзівосным велічным будынку
ёсьць ліфт.



Сярэдняя: 4 (13 галасоў)

Я – пасажыр. Я еду без квітка
у цягніку, набітым кантралёрамі.
Я нізашто не злезу з цягніка.
Я страціў сорам. Мне даўно ня сорамна.
А за вакном разгортваецца шыр
і вецер захлынаецца прасторамі.
Напэўна, я адзіны пасажыр
у цягніку, набітым кантралёрамі.