У небе легкія аблокіі
Яны плывуць у шлях далёкі,
Услед за хвалямі ракі
Сінюткай быццам васількі
У спелым, цяжкім, жытнім полі
А ўслед узлятаюль жаўранкі
І спеў іх раніць як ніколі
І крыж на беразе ракі
Стаіць усё ж ен не такі
Бо крыж стаіць той ні над мёртвым
У ім палоскі чорна з жоутым
Стаіць ён помнікам аб тым
Што ён стаіць над усім жывым
Самалдыка
сумна, што аўтар не наісаў
сумна, што аўтар не наісаў сваё імя
Я мроя Я нябачная думка Я
Я мроя
Я нябачная думка
Я мроя
Я лётаю хутка
Бы човен, але толькі без вёслаў.
Я мроя
Я прытрызнілась усім,
Прамільгнула маланкай у высі.
І ні асталась больш ніякіх успамін,
Як толькі недароблены збан на эскізе