Беларусь, мая бедная мацi!
Што глядзiш з такiм болем нямым -
Не, любоў да цябе я не страцiў
Калi жыў у замежжы чужым
Нарадзiўся я не ў Беларусi,
Але тут - ўсе мае каранi
I што я беларус – ганаруся,
I сюды я нарэшце вярнуўся,
Каб цябе ад iлжы баранiць
Баранiць цябе словам i справай
I сумленнем сваiм баранiць,
Каб была ты такою дзяржавай
Дзе хацелася б кожнаму жыць.
Не вучыў тваю мову я ў школе,
Не складаў я iспытаў па ёй
Так чаму ж усё болей i болей
Да яе я гарнуся душой?
Ты глядзiш праз малое акенца
I пытаеш – а хто там iдзе?
I любоў да цябе у маiм сэрцы
С кожным днём ўсё расце i расце.