У безлічы шляхоў,
Што лёс наканаваў,
Дзе засталіся вузялкі
На памяць,
Не знойдзецца, бадай,
Больш светлы за той шлях,
Што нас вядзе дамоў,
Да маці.
…Пад снегам хата спіць.
Ледзь чутны шэпт ракі.
Па замчышчы старым
Гуляюць цені.
І цішыня густая,
Хоць рукой крані
Падорыць падарожнаму
Збавенне.