Ну колькi яшчэ, колькi будзе
Гадзiна гэтая трываць
Крычу – ратуйце мяне, людзi
Мяне засмоктвае дрыгва
Дрыгва iдзе на нас з экрана
Праз радыё ўваходзiць ў дом
Ператвараючы старанна
Нас у Гамору i Садом
Усiх, змiрыўся хто з дрыгвою
Хто у iлжы жыве багне…
А хто жывы яшчэ душою
Скажыце ўсе дрыгве той «не»
I калi знойдзецца адзiны
Хаця б святы сярод граху
Гасподзь сваё нам явiць дзiва
Сваю апусцiць ён руку
Якую ўжо занёс для кары
Каб за дрыгву нас пакараць
Узыйдзе сонца, знiкнуць хмары
I прыйдзе час людзьмi нам стаць