Ад расейскай навукі імперскай
Адыходзьце, браце, хутчэй.
Невядомымі мордамі кіруючая зверскімі,
Яна шмат пажэрла людей.
Казалі яны, што іх злейшым ворагам
Зауседы была наша Літва...
З Ліетувай і Украйнай
Аб нас у Еуропе ішла малва.
Нашапталі, у вушы увялі
Нашым простым людзям-сялянам,
Казалі, што свабоду вам, браце, далі
Мы добрыя, а што вы нам?
Знічтажалі народ наш Ліцвінскі,
Атруцілі памяць хлусней...
Прыйшоу з мячом Суворау- Екацярынскі
і сілай прымусіу, воляй сваей.
Памяць-гэта не смецце,
Знічтожыць ушчэнт не зможа ніхто.
У радасці час і у яго ліхалецце
Народ будзе жыць і біцца з лухтой.
Ранней, як Княства Літоускае,
Хадзіла на княствы Русі,
З мячом і кап'ем, і з словам боскім
ішлі нашы раці, гулі.
Час нікога не шкадуе,
Ен ідзе і хутка л'ецца...
Перамогу хітрэйшы смакуе,
Разумнейшы апошнім смяецца.
Покуль сіла і памяць пануе,
і душа з народам жыве,
Наша слова народ наш пачуе
і хлыне...і хлыне...
Есць нам выйсце...вузкае,
Але чуе народ беларускі
Я крычу няпраудзе згінь!
Будзе жыць народ ліцвінскі,
Калі жыве хоць адзін ліцвін...