Навокал горы ў шыпах еляў,
Нібыта вожыкаў сям'я.
Між іх, як яшчарка, праз зелень
Імкне крыштальная бруя,
Дзе па каменнях белапенных
Журліва ручайкі цякуць
І мкнуць усе, бы кроў у венах,
Ў адну артэрыю-раку.
I вось — рака!.. Як вар кіпучы,
Бурліць, сягае паміж гор,
To з гулам кідаецца з кручы...
Усё — каб вырвацца ў прастор.
I сёння так, і так адвеку —
Між цяжкіх пліт, між валуноў...
Так б'ецца думка чалавека
У грозным рокаце вякоў.
Гуцульская река . По кругу
Гуцульская река
.
По кругу го́ры – в шипах елей,
Как будто ёжиков семья.
Меж ними, ящеркой, сквозь зелень
Мелькнёт хрустальная струя.
Виват, каменья белопенны, –
Младые ручейки текут,
Что кровь стремительная в венах –
В одну артерию-реку́.
И вот – река!.. И вар кипучий,
Бурлит, сигает между гор,
То с гулом бросится, да с кручи.
И надо вырваться в простор.
Сегодня так, и так навечно –
Меж плит тяжёлых, валунов...
Так бьются думы человечьи
Во грозном рокоте веков.
.
(перевод с белорусского
Б.Полонскай)