Кажуць,час наш вада,
Уляціць у забыццё,
Але пройдуць тыя, хто дораг нам,
Праз наша жыццё.
У паўдзённы пакой
Сон вяртае мяне.
Там звычайны добры настрой,-
Мы гаворку вядзем.
Ранак сон адабраў,
Аддаваць не хачу.
У ім быццам нехта нешта спытаў,
Той, каго болей не чуў.
Ды за вокнамі снег,
Успомніць усё не дае,
Ціхі голас, стомлены смех,
Ды вочы твае.