Хоць і сцвярджаюць так, не верце,
Што раўнадушша існуе!
Ўсё прапускаецца праз сэрца
І ўсё да сэрца дастае.
І да каменнага, за тлустам,
І да трапяткага, ў агні…
Як не бывае ў сэрцы пуста,
Так не ўтрымаеш там хлусні…
Яно заўсёды праўду знае.
І дзе дабро яму, дзе зло
Так дасканала адзначае,
Ў якіх бы ўмовах не было.
Хай твар за маскай застанецца,
А вочы можна апусціць,
Але ж не вынуць радасць з сэрца,
Ды і самоту не ўдаліць.
Ў ім існуе і боль, і шчасце,
Жыве нянавісць і любоў…
Не разарваць яго на часткі,
І апасля не склеіць зноў.
Хай нават розум і сцішае
Біццё сардэчка, пульсу грук,
Але пачуццяў не стрымаеш,
Як не круці жыццёвы круг.
За нашым знешнім раўнадушшам
Схавана тое, што баліць,
Бо ў сэрца вочы ёсць і вушы,
Што немагчыма зачыніць…
Я рад, что познакомился с
Я рад, что познакомился с вашим творчеством. Хоть я в жизни говорю по-русски, мне нравятся поэзия на белорусском языке.
А як Вам пераклад 32-га
А як Вам пераклад 32-га санета У.Шэкспіра?