Вершы беларускіх паэтаў

“Гром Перамогі” імчыцца па полі,
Тое наш Вітаўт шалёнай стралой,
Не баючыся ні сьмерці, ні болю,
40 харугваў вядзе за сабой.
Тое Грунвальд пад капытамі коней
Енчыць, і стогне, і прагне вайны,
Каб назаўжды празаходніцкі Ордэн
Зьнік зь беларускай і польскай зямлі!
Юнгінген горда глядзіць на літоўцаў,
Ведае: зброя крыжакаў мацней,
Ды не ўратуе ўзбраеньне тэўтонцаў,
У сэрцы ліцьвінаў Радзіма жыве!
Бой пачаўся, гарматы страляюць,
Дождж з камянёў на харугвы ляціць,
Толькі ліцьвінаў той град не стрымае
І не прымусіць назад адступіць!
Як на малюнку Яна Матэйкі
Дзьве грамады ў сьмяротным баі
Рэжуцца, б’юцца пад гукі жалейкі –
Песьняю Гонара Роднай Зямлі.
У страшнай, крывавай, ды праведнай сечы
Войскі Смаленскія ворагаў б’юць
І адышоў, зганьбаваны навечна,
Вораг, што прагнуў Усход праглынуць.
Слаўся князь Вітаўт! Слаўся Ягайла!
Слаўся ты, сьмеласьць смаленскіх хлапцоў!
Яну Жыжку й украінцам, слава!
Слаўся, нязгасная вольнасьць дзядоў!..
Мы – Беларусь, у баях адстаялі
Права на Вольнасьць, на Славу й жыцьцё
Мы не дазволім, каб нас ганьбавалі,
Каб наша памяць зыйшла ў небыцьцё!
З Грунвальдзкай бітвай віншую, панове!
Ліпень, 15 дзень настае!
Праз шэсьць стагодзьдзяў мы сьведчым пра тое,
Што Беларусь Назаўсёды Жыве!