Пажаўцелі лісця, парудзелі,
адляцела маладосць.
І на гэтай каруселі
больш гайдацца досыць.
У апошні вечар
да зямлі прыпасці,
сырасцю надыхацца
у апошні раз.
Каб у далёкім свеце
духам не ўпасці
і нагадваць часам
вязкі, зямны час.
Як цягнуўся мёдам,
і ліўся, як вадой.
Усё жыццё так
год за годам,
то з табой,
то не з табой.
Ну а сёння досыць
гэтай каруселі.
Мы, як лісця клёна,
хутка адляцелі.