Вавёркі ярка-агнявы клубок
Зрабіў скачок і знік у лапах хвоі.
Мы крочылі павольна, бок аб бок.
Было нам добра, бо было нас двое.
Кастрычнік нас лістотай абсыпаў,
Пярэстыя алеі ўдалеч беглі,
І на масце праз Свіслач ты спытаў ...
Я адказала "Так". На бурай цэгле
Застаўся след тых слоў, як напамін,
Аб вечным пачуцці, аб вечным цудзе.
І гэта грэе душу, як камін
У час зімы. Няхай сабе так будзе!
14.10.2012