Прыгледзься —
вочы страказы
Такой складанейшай будовы,
Што абалонку драбязы
Распазнаваць яны гатовы.
Арыентацыю пчалы
He схібяць дальнасці палёту.
Заўважыць і хлапчук малы —
Назад не вернецца без мёду.
I мы, што дзівімся спрадвек
На марсіянскія каналы,
He скажам, быццам чалавек
Зрок мае самы дасканалы.
I працавітаю пчалой,
I страказой безабароннай
He знікнуць перад сілай злой,
Што называецца нейтроннай.
Квяціста свету зіхацець,
Пакуль усе мы з галавою,
Цвяроза ў бездань паглядзець
I —
зберагчы ўсё жывое!