Радзіма мая дагарае,
Да попелу, пылу і дна.
І зноўку нам спавядае,
Аб казках сатканых з ільна.
Радзіма мая памірае,
Ад грыпы, няпраўды і зла.
Апошні акорд адграе,
А потым, ну проста бла, бла …
Радзіма мая дарагая …
Я ведаю толькі адно:
Сэрца жалем палае,
Шчасце калісьці было…..
вельми добра але дрэнна што
вельми добра але дрэнна што гэты верш нельга каб яго пачуу урад.