Што сонцам узыдзе,
Што хмарай растае…
У жыцці ўсё абрыдзіць
Чаго не хапае.
І веды, і грошы
І ласка, пяшчота…
Абрыдуць, як вошы
І сон, і лянота.
Прыбранае шчасце
Абрыдзіць, абрыдзіць…
А сонца юнацтва
Не ўзыдзе, не ўзыдзе…
Берагчы трэба гонар
І годнасць у свеце…
А час яшчэ прыдзіць,
Усё зробіцца смеццем.