Раяць дактары пажыць без стрэсаў,
Сэрца берагчы, не турбаваць,
Пазбягаць псіхалагічных прэсаў,
Па раскладу есці і кахаць.
І калі ўначы табе не спіцца –
Гэта стрэсы, больш няма прычын.
Нельга недарэчна мітусіцца,
Нават, каб сябрам дапамагчы,
Шкварку з бульбай замяні кефірам,
Не ўзнімай кілішак угару…
Але ж я, скажу Вам, людцы, шчыра,
Ад жыцця такога ўраз памру.
Быць жывым яшчэ на белым свеце
І эмоцый гаму адключыць –
Гэта тое самае, паверце,
Што ў душу пустэчы напусціць.
Як мне бавіць век без трапятання,
Як стрымаць магчыма сэрца грук
У асалодзе першага кахання,
Ці калі гасціць прыедзе ўнук?
Хочацца мне зведаць захаплення,
Перадужаць забабонны жах,
Утрымаць п’янлівае натхненне, –
Каб пісаў я вершы па начах, –
Цешыцца звычайным, простым рэчам
Без разлікаў, моды і крамол,
Жыць цікавым лёсам чалавечым,
А не быць падобным на жывёл.
Вельмі кепска. З памылкамі...
Вельмі кепска. З памылкамі...