Як даўно былі часіны,
калі мог сам абіраць,
а тады..., чакаў калі ж мне
дасці нехта моцы браць.
Не было, і больш не будзе
болей шанцаў, чым хачу.
А хацеў, калі ў прымусах
бачыў мэты па жыццю.
Не дазволіць перакосаў!
Падмацоўваць дакор
галавой і сілай моцнай,
саступаючы, і зноў ...
Кожны раз такія страты,
той дакор скрадаў і еў.
І ў дабітых і ва ўпартых...
Ды палову сам іх меў.
Для чаго ж мне гэта трэба?
Ну няхай і з'есці хтосць.
Мне ж даруе болей неба.
Дык навошта біцца ў штосць?
Хай цячэ жыццё, як будзе.
Болей волі не хачу.
Невядома хто ў брудзе.
Можа ўсе!!!
І я змагу.
04.07.2012
Ты, Іван, як хочаш, але гэта
Ты, Іван, як хочаш, але гэта нескладуха. І, можа, лепш не пішы вершы, а? Падумай.