Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Трамвай

Яшчэ не ацэнена

Уяўляеш, я спазьніўся на трамвай –
Год на семдзесят, а можа і паболей.
І раптоўна агарнуў мяне адчай,
Што ніколі - разумееш? - аніколі

Мой трамвай не прагрукоча, як раней,
Па старой сталічнай вуліцы цэнтральнай,
І званок ягоны ўжо не скалане
Цішыню глухую гарадзкога раньня,

Што ніколі не сустрэне ён мяне,
І дарэмна я чакаю на прыпынку
Можа “двойку”, што блукае, нібы ў сьне,
Можа – звонкую, імклівую “адзінку”...

Той трамвай ужо адбегаў, адзьвінеў,
Не прыедзе, не адчыніць свае дзьверы –
Ён загінуў на няскончанай вайне
Разам з горадам, што жыў, кахаў і верыў.



Няма словаў. Малайца!!!

Няма словаў. Малайца!!!