Ці вы адчулі пах вясновы?
А ці пазналі родны край?
У сталакцітах крышталёвых –
Зноў сакавіцкі сонцаграй!
Цішком пракраўшыся праз межы
Да нас - у вёскі, гарады,
Вясна наладжвае капежы,
Дажджом растайвае ільды.
Нырае ў лункі з сантыметрам,
Каб рыбакоў ад іх прагнаць,
Шпурляе ў птушак подых ветру –
“А ну – гняздзечкі будаваць!”
Звініць адталаю вадзіцай…
Цалуе душы цяплынёй…
І промні сонца, нібы спіцы,
Нястомна круціць над зямлёй…
Змятае сон з вачэй заспаных
Ласкавым дотыкам рукі…
І, блаславіўшы закаханых,
Сплятае шчасцейка ў вянкі…