Ну дзе яшчэ знайсці красу такую?
Ісці б і йсці па сцежках у лугах,
дзе летні вечар водары чаркуе:
духмянасць траў "прасонечных" смакуе,
квітнёвы пах.
І кліча: "Гэй! Спяшайце прычасціцца!
Паветра — цуд! Бальзам і сырадой!
Ён над зямлёй, усходзячы, бруіцца
нібы струменні радасці ў крыніцы
з жывой вадой.
І для вачэй ёсць дзіва — асалода.
Не-не, не сон — наяве "смаката"!
Вось пачастуйце красак "карагоды"—
О, разнацвецце шчодрае прыроды!
О, мілата!
А як вам спеўкі конікаў і птушак?
А хор "Палі, азёры і лясы"?
Ці ёсць прывабней музыка для вушак,
чым тое, што так цешыць нашы душы —
іх галасы?"
І ўсё наўкол, прачутае не мелькам,
а як у дзевяць балаў "сэрцатрус",
праймае дух: маленечкі, ды велькі,
ўвесь гэты рай — радзімая зямелька.
Ты, Беларусь!
24.07.2016
Вельмі-вельмі прыгожы верш!
Вельмі-вельмі прыгожы верш! Вось даведацца б сапраўднае імя аўтара! Чытаю ўсе вершы і здзіўляюся такой чысціні і любові! Дзякуй за творчасць!