Люстэрка маніць – я ‘шчэ не стары.
Тваё юнацтва сілы мне дае.
Але памру, дажыўшы да пары,
Калі й цябе няўмольны час кране.
Дзеля красы чаруючай тваёй
І атуліўшай сэрцы мілаты -
Мае – ў тваёй грудзі, твае – ў маёй :
Ці мне магчыма быць старэй, чым ты?
Так беражы сябе, любоў мая,
Як берагу сябе я для цябе.
Мне сэрца літуй, як пястую я
Нібы дзіцё матулечка – твае.
Сустрэну смерць – мае адпусціш ты,
Твае ж ва мне ўжо будзе назаўжды.