або праз 103 днi
Хлопчык меньшы ўзяў у руку
руку больш,
мо і сястры.
Той дзяўчынке надта сумна
стала ў лесе веснавым.
Ні грыбоў, ні ягад...
Кветак, -
тры пралескі*, й цёмны лес.
Плёну меньш чым дома свету
ноччу,
як малы засне.
Хоць крычы, бо заблукала...
А малы руку схапіў, -
Не сумуй ты надта Гала!
Вунь дарослыя, глядзі!
...
Між сасной з зялёнай елкай
ціха – ціхенька сабе
клалі вусны ў вусны
лекі
юнакі без кветак шчэ.
* не блытаць з "подснежником" у крыміналістыке, як танкіст пехоце.
19.06.2015г