Са зборніка “Вершы-дураняткі”.
Выйшаў раніцОю з хаты.
І гляжу наверх, у неба…
Вось, каб быў бы я крылаты,
як цудоўна былО б гэта !
Вунь жа, нейкі птах лятае.
Бач ты, як ён вольна пЭрхае…
Штосьці плюхнулася зьверху…
Ну, паскуда ж ты якая !
І ня выйдзеш пагуляць тут.
Разляталісь тама “кралі”…
Вось, каб быў бы я крылатым –
разагнаў іх, каб ня сралі !
*+*
24 верасня 2014 г