Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

адчай

***

Сярэдняя: 4.2 (6 галасоў)

Вырываю знутры мінулае.
Выгрызаю да болю ў сківіцы.
Плачу ў цемру начамі луннымі.
Толькі цемра мне ў вочы крывіцца.

Што ж ты крывішся, злая здрадніца?
Што ты скалішся слёзным пацерам?
Мне ж німа больш каму паплакацца.
Давярала ж табе, бы мацеры.

Вось і дура. Аб чым тут рупіцца?
Лепш схаваюся ў роспач шызую.
Ты такая, бы ўсе, адступніца.
Бог з табою. Зтрываю. Выгрызу.



***

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Злятаю з катушак у свет
пераспелы.
Злятаю.
Да раю іду, ці да пекла
зямнога?
Да раю...

Я чую і нейкае шчасце, і
гора...
Я чую...
Рабую ў сабе і чарцей і
анелаў,
рабую...

Спыняе мяне толькі вецер
шалёны...
Лунаю...
Як лісцік кляновы блукаю па свеце...
Блукаю...



Аб адчайных ілгуць рабах,
што ахова ім – па зубах.



Аб адчайных ілгуць рабах,
што ахова ім – па зубах.