Высякаюць «талiбы» Пушчу
Ix прывезлi здалёк сюды
Зараз бачыць i невiдушчы
Гэтай дзейнасцi змрочнай сляды
Быццам твары адкрыўшы небу
Пнi у крыке зайшлiсь нямым
Галасы перакрыла гневам
Ды ён вочы не есць, як дым
Пушча, пушча – з дзвюма нагамi
Караеды цябе грызуць
Неба сена з палёў стагамi
Ў лесапiлку твой скарб вязуць
Рэжуць пушчу. Працуюць пiлы
Тырса ў вочы ляцiць i мне
Край пушчанскi – каму ты мiлы
Мiлы ты каму-небудзь цi не?
Рэжуць пушчу – як лупяць лiпу
Вось пачуў я дзе ейны ёнк
I нясецца ўздагон талiбам
Векавечны людскi праклён