Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

1963

Яшчэ не ацэнена
Нялёгка быць даверлівым і шчырым, 
Нялёгка крыўды даўнія забыць, 
Нялёгка жыць з усімі ў міры 
I кожнага аднолькава любіць. 

Нялёгка добрым быць, 
                                   хоць нам не трэба 
Ні лёгка запрацованага хлеба, 
Ні танных поспехаў, ні скідак, ні удач, 
Ні вырашаных іншымі задач, 

Ні тых пахвал, што лёгка раздаюцца 
Сябрамі за абедзенным сталом, 
Ні плётак, што вужакамі віюцца 
I патыхаюць зайздрасцю і злом. 

Усё праходзіць, быццам дождж 
                                                няроўны, — 
I боль, і злосць, і дробная брыда, 
А застаецца важны і галоўны 
I самы светлы талент — дабрата. 


Сярэдняя: 4.5 (82 галасоў)

          Калі каханне абвянчае
Жаданай згодай маладых,
          Свайго сумлення не хавае
Яно ад позіркаў чужых.
          А звяжа шлюбам маладая
Сябе з нялюбым і старым,
          Свайго сумлення не схавае
Яна за прозвішчам чужым.



Сярэдняя: 4.6 (23 галасоў)

Цiшы спякотнай не веру.
Знаю, што тоiцца ў ёй.
Можа з малога павеву
Бура ўзляцець над зямлёй.

Грымне - начыста зламлюся,
Рухну - як дрэва, на дол.
Думаеш: буры баюся?
Цiшы, напятай вакол.



Сярэдняя: 4.1 (2087 галасоў)

Я хаце абавязаны прапіскаю —

Калыскаю, падвешанай пад столь.

Я маці абавязан кожнай рыскаю,

Драўлянай лыжкаю, глінянай міскаю —

Усім, чым працы абавязан стол.

 

Я — матчын спеў, я — матчыны трывогі,

Я — матчын гнеў, які ўставаў на ногі,

Гнаў смерць на Захад — у нару з нары —

Трацілаваю пугай перамогі.

Дыміліся сямі франтоў дарогі

За мной, як дынамітныя шнуры.

 

Пазбавіўшы ад грознага відовішча

Свет, не дазволю я, каб дым і пыл

Зямлю ператварылі ў бамбасховішча,

Мільярд прапісак — у маўклівы прысак,

Мільярд калысак — у мільярд магіл.