Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

1985

Сярэдняя: 4.4 (5 галасоў)

Не сядзіцца ў хаце
Хлопчыку малому:
Выцягнуў ён маму
У кнігарню з дому.

-- Мамачка-галубка!--
Просіць сын так міла.--
Можа б, ты мне кнігу
Коласа купіла

-- То ж па-беларуску!
-- Вось і добра, мама,
Разумею мову
Родную таксама.

(Два разы на тыдзень
Вучым яе ў школе...)
-- Не куплю, сказала,
Не панятна, што лі?!

-- Мамачка, матулька!
Чуць сынок не пласча.--
Мо шкадуеш грошай?..
Вырасту -- аддзячу.

-- Толькі паглядзеце,
Што чаўпе назола!
Ну ж і дабяруся
Я да вашай школы!..



Сярэдняя: 4.4 (593 галасоў)

Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём
Штогодна, штогадзінна, штохвілінна,
Твой кожны дзень,
Забраны забыццём,
Лічы сваім найбольшым адкрыццём,
Ты — з дрэва часу
Кволая галіна.

Штодня вядзі з самім сабою бой,
Каб клопаты цябе не пахавалі,
Жыві надзеяй,
Мараю слабой,
Што свет трымаецца
Адным табой —
З ракі ўсёзабыцця — намерам хвалі.

Старайся не ў дзяльбе,
А ў малацьбе,
Каб вымалаціць з цемрачы праменне.
Ляж зморшчынкай
Ва ўсмешцы на ілбе,
Каб недзе ўспомніла жыццё цябе,
У незваротнай вечнасці —
Імгненне.



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Спатыкаецца фары прамень.
Вось-вось – раніца – “медзь” па-над лесам.
Зноў народзіць нам сонейка дзень,
Што пальецца працоўнаю песняй.

Кашляне працаўнік-лесавоз.
Наваколле разбудзяць машыны.
І празрыстыя кропелькі рос
Упадуць на касу з канюшыны.

...Я гляджу праз туман, праз гады
У пачатак Вялікай Айчыннай:
Наліваліся сокам сады,
Хлопца цешыла ранкам дзяўчына.

У падушках дзіцячыя сны,
Штосьці вербам шаптала крыніца...
Гэтым ранкам паснулі сыны
Тых, каму і па сёння не спіцца.
А стаялі яны да канца
Ў адзіночку, па-ротна, па-ўзводна...
...Чырванела вада Мухаўца,
Каб Радзіме маёй быць свабоднай!

1985 год