Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Аксана Сінкевіч

Сярэдняя: 1 (1 голас)

Што страшней за ўсё на свеце?
Можа гэта моцны вецер?
Што выклiкае небяспеку,
Няўпэўненаму чалавеку.

А можа то гарача спёка?
Прыйшла палохаць нас здалёка?
Жадаючы знішчыць сабою,
Ахутваючы нас журбою.

Ці гэта брэх дзікіх сабак,
Нам бяды прадвесціць знак,
Ня верачы у сiлу волi,
Народа нашага, нiколi!

Няма жахлівага нічога,
У сілу розуму і Бога,
Мы лепш старанна спадзяемся,
Моцныя духам застаемся!



Сярэдняя: 2.3 (3 галасоў)

Пінск, вядома, - жамчужына Палесся!
Старадаўні, любімы, горад ты мой.
I межы твае - лясныя ўзлесся -
Каштоўнай аправай служаць сабой.

Старажытныя вуліцы, паркі, будынкi,
Цябе ўпрыгожваюць запаветна!
Ліхтарныя слупы як быццам радзімкі,
Па вуліцах ноччу гараць адпаведна.

Тваёй прыгажосьцю Пінчукі ганарацца.
З нараджэння ў маім ты сэрцы жывеш,
Твайму дойлідству не перастану здзіўляцца,
Гісторыю продкаў ў сабе ты нясеш.



Сярэдняя: 4.3 (4 галасоў)

Калі б я была птушкай народжана,
Любавацца зямлёй кожны дзень,
Я б у палёце жадала нязмушана,
Рассыпая па ёй сваю цень.

Калі б я была рыбай народжана,
Таямнiцы пазнала б глыбiн,
Я, блакiтнай вадою акружана
Ад Камчаткі i да Філіпін.

Але я, чалавекам народжана,
I вядома ж, я тым ганарусь!
Што свабодна жыву,не палохана,
У краiне сваёй – Беларусь!