Падабаюцца мне барадатыя,
Бо не сквапныя, не зацятыя,
Не насатыя, не губатыя,
А прыгожыя барадатыя!
Вось знайду я сабе барадатага,
Ды не сквапнага, не зацятага,
Не насатага, не губатага,
А прыгожага барадатага!
Заспяваю свайму барадатаму,
Ды не сквапнаму, не зацятаму,
Не насатаму, не губатаму,
А прыгожаму барадатаму,
Што кахаю яго, барадатага,
Ды не сквапнага, не зацятага,
Не насатага, не губатага,
А прыгожага барадатага!
Усміхнецца ў адказ барадаты,
Ды не сквапны зусім, не зацяты,
Не насаты, амаль не губаты,
А прыгожы такі барадаты.
Скажа мне: - Нешта ты худаватая,
Не высокая, ды не губатая...
Не грудастая, а вуглаватая...
Тут прырода, відаць, вінаватая.
І пакрочу я з крыўдай дахаты...
Нешта не зразумеў барадаты,
Не насаты зусім, не губаты,
А прыгожы такі барадаты...