Хто чужой жадае смерці
Можа сам хутчэй памерці,
Дасць па карку бумеранг
І не дапаможа ранг…
Бо судзьбу нам Бог дае,
Не людзЯм змяняць яе!
Усе праклёны, прывароты
Верне ён у твае вароты
Прымусова люб не будзеш,
Толькі душу запаскудзіш.
Хто чужое забірае,
Той заўжды свайго не мае,
Не патрэбны тут і карты
Будзш тое мець, што варты…
Крочу па жыцці, з шырока
Крочу па жыцці, з шырока расстаўленымі нагамі.
Бліскуча.
Бліскуча.
Дзякую, Франак! З павагай,
Дзякую, Франак!
З павагай, Людміла.