Люблю я навальніцу ранкам шэрым,
зь вятрыскам, мякка дзьмуючым у твар,
зь бялюткім небам, бы аркуш паперы,
што думкі схоўвае мае ад цёмных хмар.
Люблю, калі спакойны сум лятае
ў паветры, яшчэ сьвежым ад дажджу,
як пасьля ночы цемра адступае,
фарбуючы ў чырвань вёску ўсю.
Люблю, калі празрысты лёгкі водар
грудзь поўніць моцу, сілы надае,
і думкі мкнуцца ўжо не да народу,
што ў вечнай прозе на зямлі жыве.
Лунаюць думкі пад шырокім небам
і мараць пра яго чароўны сьвет.
Люблю я гэты час, надвор'е гэта
і вольны сэрца з думкамі дуэт!
Кіра
Вот мой вольный перевод этого
Вот мой вольный перевод этого стихотворения на русский язык: stihi.ru/2014/11/10/11506