Помні аб смерці, мой дружа,
-Не забывай аб жыцці…
Бо трэба быць дужым,
Каб не ўтануць ў забыцці.
Не думай што вечна жывеш –
Усе смертныя мы.
Якую боразну ты заварэш,
Каб не быць ў пякельным адры?
Але ж і не жыві дзеля смерці,
Бо станецца так,
Што можаш заўчасна памерці. –
Памерці жывым - гэта жах.
"Памерці жывым - гэта жах" -
"Памерці жывым - гэта жах" - вот это точно. Жаль, не все аборигены этого сайта осознают эту простую истину и воют, ноют, огрызаются, что-то пытаются из себя корчить. А сами-то уже давным-давно - мертвецы ходячие.
Такія неблагія думкі, і
Такія неблагія думкі, і нейкая абыякавасць да таго, як іх гладка выказаць, адшліфаваць.
Спрабуйце хаця б трошкі гэта рабіць, бо гэта гаворыць аб тым, што думкі не ад душы, не ад сэрца.
Сваё б дзіця не выкінулі на вуліцу толькі парадзіўшы? :)
Мабыць сунуся не ў сваю справу, але вось паспрабаваў мінімальна кранаючыся сэнсу, нешта такое і канцэлярскае зрабіць з Вашым:
Помні аб смерці, мой дружа,
-Не забывай аб жыцці…
Трэба ж, павінен быць дужым,
Не патануць ў вады.
Вечна не будзеш ты жывы,
Бо ўсе смяротныя мы.
Што ў баразне ты пакінеш,
Каб не пякло на агні?
Жах і ў жыцці дзеля смерці,
Бо мабыць станецца так,
Лёс твой заўчасна памерці,
Так і не скончыўшы дах.