Я не зайздрошчу тым, хто мае.
А тым — хто лепшае раздаў.
Душы пачуццяў не стрымаеш,
Як не стрымаеш росту траў.
...З кляймом замежнага хлудзіны…
...Пасады, званні і чыны...
Заўчасна нас адгарадзілі
I заружовілі нам сны.
I аддаліўшыся шукаем
Сярод начэй сябе саміх.
Дарэмна з сумам адкрываем
Свой прыхаваны патайнік.
Ha месцы ўсё і нават — болей...
Ды менш і менш чамусьці нас.
Зямную цягу век адолеў,
Людзей не зблізіўшы якраз.
I ўсё ж жыве святая вера,
Што як бы шлях не быў круты,
Імкненне вечнае наперад
He спапяляе дабраты.
He спапяліць і не заглушыць
Высокай еднасці душы,
Што вучыць нас, як болем мучыць,
На кожным новым рубяжы.
Z hetym vieršam maia duša
Z hetym vieršam maia duša viartaiecca kožny raz u minułaie jak u kazku. Ne vielmi pryhožuju, ale rodnuju. Dziakuj za moć peražyvanniau!