Беларусь мая, васiльковая
Сергей Бука
Дом, работа, дом. Так мой круг отмечен
Виктор Любецкий
http://www.stihi.ru/2015/05/20/5466
............................

"...В васильках, я знаю, заблудиться можно
Майский хмель вдыхая, лёгкими и кожей.
Райское блаженство, мягкая прохлада –
Видно совершенство нам дано в награду...."

20.05.2015
                           ***
Толькі глянуў на сінь васільковага роднага поля,
Страпянулася сэрца, невыказнай славамі ,журбой,
На хвіліну адчуў беларусскіх мясцін наваколле:
Рэк, азёр чысціню,і лясоў таямнічы пакой.

Супакойваць сябе ў такія хвіліны не варта,
Ёсць падзеі ў жыцці, што ніколі не зможаш забыць:
Беларусі маёй васількова-зяленая карта,
У душы, нібы ў школе, прад вачыма
заўседы вісіць.

Я, як той васілёк, што прарос на жытневых палетках,
Закалыханы ветрам і захоплены подыхам траў.
Месяц- ноччу,а днём -залацістае сонейка сведка,
Што цябе , Беларусь, я з сабою ў дарогу забраў.

Дзе б не быў я,калі ў дарозе раблю адпачынак,
Для мяне васількі- захапляючы неба блакіт,
Помні- перш, чым зрабіць у жыцці свой адказны ўчынак,
Кліч Радзімы тваёй будзе вабіць цябе, як магніт.

      28.07.2015

Р.S.
Край блакітных азёр. Беларусь.
http://m.youtube.com/watch?v=3pL_2Pj7ccQ

Арон Крупп.Песня Беларусь.
http://www.bards.ru/archives/part.php?id=7319

http://dladvoix.ru/rhapsody/aron-krupp_belarus

Майго дзяцiнства астраукi

http://www.stihi.ru/2015/03/17/7294
*******************************
Жыцця не зведаны сцяжыны,
Усіх іх нельга палічыць,
Кранаюць сэрца ўспаміны,
А лес імкліва ўдаль бяжыць.
І я за ім ледзь паспяваю:
Пад'емы, спускі,віражы,
У думках веску ўяўляю
І ліп палоску на мяжы.
Больш, як паўвека за плячыма
На скронях-просядзі радкі,
Зноў паўстаюць перад вачыма
Майго дзяцінства астраўкі... .
Мой родны кут і веска.З краю
Знаемы ўсім радзімы дом,
Альбом жыцця , не раз, лістаю...,
Мароз і сцюжа,дождж і гром.
Спявае певень з  пазаранку,
Скаціна ходзіць па двары,
Як пад гармонь, ці пад шарманку-
"Таўкуць мак"*(1),гуртам, камары.
Зімой у гурбах робім норы,
То мчымся напераганкІ,
На матаце*(2).Нібы ўчора
Было ўсе,толькі сінякі,
Як спадарожнікі здарэнняў,
Ці як пацверджанне таго,
Што я, як дрэва без карэнняў:
Чагосці роднага, майго.
...Усіх нас пяцера ў матулі-
Ступілі ў новы, светлы мір.
Гады ляцелі , нібы кулі,
Яна ж нам- Бог і камандзір.
Бывала дзе , парвеш штаніну,
Альбо ўлезіш з кім у гразь,
Матуля возьме хварасціну-
Хавайся ў бульбу*(3)-дась дык дась.
Былі ў душы пратэсту хвалі-
Няўзнак наб'е хто,дзе - нібудзь,
Сяброўства змалку шанавалі.
Шкада,дзяцінства не вярнуць.
Таго дзяцінства,дзе ганялі
Мы мяч ватагай, да цямна.
Але ўжо тады пазналі,
Што есць пакуты і вайна... .
Матуля часта, вечарамі,
З вялікім смуткам на душы,
Казала,як сядзелі ў яме,
Жыцце свае каб зберагчы.
Як з лебяды рабілі стравы,
Які ўрон нанес "хапун"*(4).
Адкрыта, смела і яскрава
Магла сказаць з любых трыбун.
Нават, калі не стала таты,
У люльцы малае дзіце,
Была ў пэўнена, што хату
Ўзвесці трэба, перш за ўсе.
Здаецца-колькі  той жанчыны?
Дзе брала час усе рабіць?
Кірунак выбрала адзіны-
Дзеля дзяцей у далейшым жыць.
Толькі цяпер я разумею,
Якую волю трэба мець
І сэрца, быццам Прамітэя:
Не ледзве тлець,а каб гарэць!
Каб у хаце быў ва ўсім дастатак,
І зіхацела чысціня.
Яна была і есць пачатак,
З думай аб нас, дзень ада дня.
Марозам поўнілася хата,
Бялізну несла калі ў дом:
Сястрыны вопраткі і брата,
Закамянелыя ,як лом.
І наракаць не мела часу-
Будзь-то  надвор'е, альбо лес,
Не заўважалі мы, ні разу,
Яе адчай і горкіх слез.
Уставала, ціхенька хадзіла,
Каб нас малых не разбудзіць.
Здароўе брала дзе і сілы,
Каб усе паспець, усе зрабіць?
Нас спешна выправіць у школу,
Пад ціскам думак і падзей,
Характар-строгі і вяселы.
Калі па вуліцы ідзе,
Матулю кожны завітае-
Яна ж настаўнік на сяле.
І клопат, ласка прарастае
І сення, праз гады, яе.

Чатыры класы толькі скончыў-
Ійшоў у другую школу, там
Усвядамляў і не аднойчы,
Што ўсе рабіць павінен сам... .
Матуля ж нас не пакідала:
І там журба была за ўсіх,
І чым магла, дапамагала
І працавала ,за дваіх.
Капеяк двадцаць, альбо десяць
У кішэні кожнага было,
Каб у школе мы маглі паесці,
У сталовай, смачнага ўсяго.
Купляла ялавыя боты,
У другім разе-" керзачы".
Хапала ўсім яе пяшчоты
І ў светлы дзень і ў цьме начы.
Я школьным ранцам ганарыўся:
Шурпатым, чорным, скураным,
Ніколі ў школу не пазніўся,
Бо быў у класе звеннявым.
Я пах абновак адчуваю...,
Назад не вернуцца гады,
З любоўю час той успамінаю,
І сам ужо не малады.
Сказаўшы так, не памылюся,
Хоць скроні снег зацярушыў,
Матуляй нашай ганаруся,
Ў якой старонцы я б не жыў.

Паклон, матуля, нізкі, нізкі!
Няхай увесь пазнае свет-
Ты самы любы, самы блізкі
І самы родны чалавек!
Настаўнік-Бога бласлаўленне ,
Я праслаўляю, на вякі
Маей матулі нараджэнне,
Майго дзяцінства астраўкі.

17.04.1925 у матулi дзень нараджэння.ЮБIЛЕЙ!!!18х5!!!

*(1)"Таўкуць мак" камары.Народная прымета- к добраму надвор'ю. Перад заходам сонца вялікая чарада камароў збіралася ў адным месцы і завісала ў паветры, снуючы ў розныя кірункі, але,як нешта адно цэлае.

*(2) Матата- прыспасоба для катання зімой на ледзе,або утрамбованым снезе, зроблена у кузні з провалкі рознай таўшчынi, Г- падобнай формы.У прастанароддзі называлі таксама "каза".
*(3)-"Хавайся ў бульбу".Так казалі ў выпадку надыходзячай небяспекі,са значнай часткай гумару і іроніі.

*(4)Хапун-1937 год і пазней, калі НКВД забіралі ноччу людзей, каго растрэльвалі, каго высылалі ў Сібір.Наш дзед і некалькі чалавек з мамінай радні таксама быў высланы, а пасля праз десяткі гадоў рэабeліціраваны.

       13.02.2015