Калі гляджу я ў твае вочы,
То бачу ў іх амаль увесь свет.
І дзень, і таямнічасць ночы,
І ружы, як пажар, рассвет.
Калі гляджу я ў твае вочы,
Здаецца, цяжка гаварыць.
Не скрыеш у позірку дзявочым
Таго, што на душы ляжыць.
Калі гляджу я ў твае вочы,
Квітнеюць на двары сады.
На небе ціха месяц крочыць,
Але ж не разам я і ты.
Здаецца, сэрца больш не б’ецца,
Ты сладкі боль у маёй душы.
А можа ўсё гэта здаецца,
Як гукі ў начной цішы?
Баюсь, табой я захварэла.
Баюсь, што гэта назаўжды.
Навошта я цябе сустрэла?
Навошта гэта, адкажы!
Ты, як бяда, мая пакута.
Але сказаць хачу адно:
Які б не быў на сэрцы смутак –
Тваім застанецца яно…