Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

грамадзянская лірыка

Яшчэ не ацэнена

***
На вайне я ніколі не быў,
не насіў за плячмі аўтамат,
пад бранёй
не гарэў
і пад кулямі ў бой не хадзіў,
не страляў з мінамётаў
і зенітных гармат.
Я не быў партызанам,
не закладваў пад рэйкі траціл,
як мой бацька, малым
ад разрываў снарадаў не глух,
у шпіталях ад гною мне раны
без наркозу
не чысціў хірург.
У дзяцінстве, як маці,
тыфам я не хварэў,
ад варожых салдат
не хаваўся ў балоце ніколі,
не збіраў, каб пад’есці,
пупышак з разгалістых дрэў,
не шукаў мёрзлай бульбы
ў заснежаным полі.
Зноў цяпло напаўняе
бярозавым сокам ствалы,
на старое гняздо
ля бацькоўскае хаты
прыляцяць непазбежна
захоўнікі шчасця – буслы.
З фотаздымкаў пажоўклых,
ваенных
глядзяць на мяне юнакі,
усміхаюцца ветла дзяўчаты.
Нашы дзеці і ўнукі вітаюць вясну,
як віталі дзяды ў сорак пятым.
Што і як мне яшчэ напісаць пра вайну,
каб вавекі не ведаць праклятай?!



Яшчэ не ацэнена

Беларусь – мая краіна!
Беларусь – мая Дзяржава!
Беларусь – мая Айчына!
Беларусі маёй слава!

Хай жыве, народ магутны
Ты вялікі мой народ!
Белатвары, златакудры
І прыгожы як узыход!

Хай сыдуць навекі чары
З твару радзімы маёй,
І ляцяць як у небе хмары
Над прасвяднаю зямлёй.

Нібы кельцкія друіды
Мы спяваем гімн вятроў!
Вострыя да гневу дзіды
Гэта вастрыня дзядоў.

Зломяць ворагі кіпцюры
Бо таму што слаўлю я –
Зямлю да болю родную
О, прарадзіма мая!

І на поўнач – пабудова,
Брат, ваўчыны дыверсант
Са штандарамі: RaHoWa
Захоўвае Крывеланд!

Адраджаецца Дзяржава
Абнаўляецца зямля…
Беларусі маёй слава!
Ты паплечніца мая!



Яшчэ не ацэнена

Сябры, замест атруты астракізму
цярпення назапасім, шкварак, крынак…
“Адзінай вернай…” шлі ўжо к камунізму,
а выйшлі ўсё адно — на рынак.



Яшчэ не ацэнена

Вельмі кахаю, вельмі нуджуся
Я па табе, дарагая мая.
Золатам славы сцяг Беларусі
Гнеўна падніме, у напад рука!

Мы беражом нашу горкую памяць
І перамогі, у крыві беражом.
Вольнасць і праўду, веру і самасць
Усё тое што нас, асвятляе агнём!

Чытай мае гімны, чытай мае радкі
Яны прысвечаны каханаму краю,
Не любы мне песні, чужыя загадкі
Іншай старажытнай зямлі не жадаю.

Лясы мае горы, азёры, балоты…
Песня тужлівая ў небе плыве,
Гэта мае квітнеючыя шыроты
Цябе я кахаю – Радзіма Жыве!