Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Враціслаў Ветроврат

Сярэдняя: 3.6 (11 галасоў)

Нацыянальны дух Русі –
Суровы і ледзяны фіёрд.
Як Рыма першага арлы
Як плейстацэну мастадонт.

Я стаю цвёрда на зямлі
Вакол мяне – багряндалір.
Пракраўся хаос у душу мне
Як мярцвячы шэпт з руін.

Я бачу ў сферы два агню
Там мае горы, вецер, снег…
Ідуць, ідуць, твае войскі
Курс на Грунвальд і Танэнберг.

Жалезны конь жалезны шлем
Жалезны крыж на іх грудзі.
Як звера грознага татэм
Што п'е славу ўвесь у крыві.

Але наш беларускі полк
Выйшаў змагацца да канца,
Нас пераломяць як чарот
Ці гэта мы зломім ворага!?

Абаранілі, ператрывалі…
І біліся адважна мы,
Каб нашчадкі нашы пазналі
Што беларусы ўсе яны!

Каб ганарыліся і кахалі
Нашай гісторыяй баявой,
І каб не цэрквы адпявалі,
А адпяваў народ нас мой.

Аблічыліся інтэрвенты
Прыйшлі славу яны шукаць,
А знайшлі аблічча смерці
І стагоддзі ім тут ляжаць.

Астыла конніца, тэўтон
Не ўстане на бой ніколі.
І гэта полынь вогнішчаў
Гарыць у славу сыноў Русі!



Яшчэ не ацэнена

Беларусь – мая краіна!
Беларусь – мая Дзяржава!
Беларусь – мая Айчына!
Беларусі маёй слава!

Хай жыве, народ магутны
Ты вялікі мой народ!
Белатвары, златакудры
І прыгожы як узыход!

Хай сыдуць навекі чары
З твару радзімы маёй,
І ляцяць як у небе хмары
Над прасвяднаю зямлёй.

Нібы кельцкія друіды
Мы спяваем гімн вятроў!
Вострыя да гневу дзіды
Гэта вастрыня дзядоў.

Зломяць ворагі кіпцюры
Бо таму што слаўлю я –
Зямлю да болю родную
О, прарадзіма мая!

І на поўнач – пабудова,
Брат, ваўчыны дыверсант
Са штандарамі: RaHoWa
Захоўвае Крывеланд!

Адраджаецца Дзяржава
Абнаўляецца зямля…
Беларусі маёй слава!
Ты паплечніца мая!



Яшчэ не ацэнена

Вельмі кахаю, вельмі нуджуся
Я па табе, дарагая мая.
Золатам славы сцяг Беларусі
Гнеўна падніме, у напад рука!

Мы беражом нашу горкую памяць
І перамогі, у крыві беражом.
Вольнасць і праўду, веру і самасць
Усё тое што нас, асвятляе агнём!

Чытай мае гімны, чытай мае радкі
Яны прысвечаны каханаму краю,
Не любы мне песні, чужыя загадкі
Іншай старажытнай зямлі не жадаю.

Лясы мае горы, азёры, балоты…
Песня тужлівая ў небе плыве,
Гэта мае квітнеючыя шыроты
Цябе я кахаю – Радзіма Жыве!



Яшчэ не ацэнена

Шумяць дубовыя гаі,
Усё на зямлі жывое
Як золата ўсё дарагое
Спявае вясна раўчукамі!

Парадак кахае прырода,
і там за гарой ўдалечыні –
Ляглі, балоты лагчыны
Як бастыён для народа!

Паглядзі, твар неба бялей
Калясніца вятроў з хваль
Адсвятляе неба крышталь
І грукоча Пярун: э-ге-гей!

Да спаткання сонца прыгожае!
Вярніся, шапчу я табе,
З прамянямі ў дужай руцэ
Каб квітнела краіна Даждьбожая!