Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

ідэал

Сярэдняя: 3.7 (6 галасоў)

Ва ўсім шукае ідэал той, хто сам не ідэальны.
Сябе спрабуе ён змяніць, зрабіцца дасканальным.
І свет, навокал што ён бачыць, не падабаецца яму
Змяніў бы ўсё да лепшага, найперш душы сваёй зіму.

– Ой чалавеча нашто табе той ідэал? Ты адкажы прашу?
Ці не лепей жыць у тым што ёсць? Нічога не чапай.
Паслухай, спадарове, і так рабі, як я табе кажу.
Жыві спакойна і магілу сабе ты не капай.

Ці можа праўда, так зрабіць, як кажа гэны пан?
І не шукаць прыгожага ва ўсім што ёсць.
Мо гэта і не пошук, га? Мо гэта проста зман?
Мо марна ўсё, мо ідэала і няма? Мо гэта проста млосць?

Такі вось роздум, такое вось змаганне ідзе у чалавека.
І цягнецца той роздум аж з века і да века.



Сярэдняя: 3.4 (12 галасоў)

Табе і мне нялёгка на Зямлі.
Здаецца, што прасцей — прыняць рашэнне,
Каб крочыць поруч па жыцці маглі
I успрымаць каханне як збавенне
Ад адзіноты ржавых ланцугоў,
Ад волі непатрэбнай і дажджлівай,
Ад праведнасці незямной багоў
I ад упартай прагі стаць шчаслівай.
Ад слодычы разважлівай хлусні,
Ад рэк бязводных, палыну падману,
Ад сноў відушчых. Колькі іх ні сні,
Не загаіць ім боль адкрытай раны...
...Няхай плывуць гады, як жураўлі.
Віно кахання будзе хмеліць веі
Табе — у шчодрай замеці зімы,
I мне — у срэбным вэлюме завеі.