Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

кахаць

Сярэдняя: 3.5 (4 галасоў)

Лютаўская вясна
Шчыра ўводзіць ў зман.
Захопваўчы ў брудны капкан
Тры з чатырох калёс.
Калі панавала зіма,
Мяне ты цішком прывёз
У межы свайго Запаляр'я.
Назад я ўжо неяк сама -
900 кілометраў пешкі.
Цяпер я нашу акуляры,
А ты - усмешку.

Абдымкі. Рука ў руцэ.
Тры, два, раз... Ужо не крыўдуем.
Чужыя партрэты малюем
Віламі слоў па вадзе.
Будзем маўчаць па чарзе.
І можа што-небудзь пачуем.

Наведзена яснасць, акрэслены план:
1.Лета.
2.Восень.
3.Зіма.

Вясна, калі б не прыйшла,
Заўсёды ўводзіць у зман.



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Спі. Прыстала зрэнка бычыць.
Вушы - чуць, язык - тлумачыць.
Думкі - ўгалаве блудзіць,
Рукі - мацаць, цела - жыць.

Трэба, трэба адпачыць,
Вачкі моцна заплюшчЫць.
Ў бездань галавы тваёй
Хай прытуліцца спакой.

Усё стамілася йснаваць,
Сумаваць, жадаць, кахаць...
Змрочны вэлюм сутарэння
Замалюе аздабленне.

Потым, мабыць, будзе Рай.
Саі, каханка, баю-бай.



Сярэдняя: 4.6 (20 галасоў)

Цемная ноч ахінула зямлю,
зоркі на небе яскрава заззялі,
Толькі цябе аднаго я люблю,
Ціха шапну небакраю...

Колькі з табой мы знаёмы былі?
Толькі гады,альбо можа стагоддзі?
Веру -у мінулым жыцці набылі
Нашы з табою кахання пацёркі ...

Колькі разоў сустракаліся мы?
Тут, на Зямлі, ці на іншай планеце...
Чуе душа, што раднымі былі
Ў нашым дзівосным Сусвеце..

У гэтым зямным карагодзе-віры
Знікнуць планеты і зоркі,
Час праляціць, як вада у яры, -
Змые гадоў незлічоныя соткі,
Але я знаю - сустрэнемся мы...



Сярэдняя: 3.4 (12 галасоў)

Табе і мне нялёгка на Зямлі.
Здаецца, што прасцей — прыняць рашэнне,
Каб крочыць поруч па жыцці маглі
I успрымаць каханне як збавенне
Ад адзіноты ржавых ланцугоў,
Ад волі непатрэбнай і дажджлівай,
Ад праведнасці незямной багоў
I ад упартай прагі стаць шчаслівай.
Ад слодычы разважлівай хлусні,
Ад рэк бязводных, палыну падману,
Ад сноў відушчых. Колькі іх ні сні,
Не загаіць ім боль адкрытай раны...
...Няхай плывуць гады, як жураўлі.
Віно кахання будзе хмеліць веі
Табе — у шчодрай замеці зімы,
I мне — у срэбным вэлюме завеі.