Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

праўда

***

Яшчэ не ацэнена

У лёсу на мяне разлік.
Ваш недавер мяне злуе.
Бо я абраны, я не жулік.
Я першы ў гэтай галіне.

Навошта вам мяне мяняць?
Няўжо цікава ўсё з спачатку?
Давайце лепш суіснаваць.
Забудзьце вашу кандыдатку!



Сярэдняя: 4.1 (7 галасоў)

Калі баішся праўдай апячы,
Дык не ілжы - адкрыецца мана.
Лепш не кажы нічога – прамаўчы.
Бо што маўчанне? Проста цішыня.

І мір, і шчасце лёгка зруйнаваць -
Адзіным словам, стрэліўшы ў душу.
Дык разумней, каб зла не прычыняць,
Заўжды захоўваць шчырасці мяжу.



Сярэдняя: 5 (6 галасоў)
                                  Хто хлусіць,
                                  Той вып'е і закусіць,
                                  А хто праўду кажа,
                                  I так спаць ляжа.
                                                З народнага

Ну што ж, хлусі, ну што ж, брашы
З усіх сваіх абмонаў —
Грабі ў кішэні барышы,
Балюй,
         жыві з разгонам!

Што ж да мяне, то хай і так
Я лягу спаць парою,
Але не змусіш аніяк
Мяне
        крывіць душою.

Хлусі, віляй, убок адводзь
Свой зірк, хавай у ночы,
А трэба, у сабакі хоць
Пазыч на хвілю вочы!

А я хачу і жыць, і пець
У лад з душой — што будзе.
I ўсюды, дзе б ні быў, глядзець
Адкрыта ў вочы людзям!


Сярэдняя: 5 (1 голас)

Нязменны той, хто праўду любіць,
На ёй адной трымае вочы,
Бо хто душы маной не згубіць,
Той і да фальшы не ахвочы.

Як час вакол усё змяняе!
Але ёсць рацыя ў прыродзе –
Што толькі невуцтва знікае,
Тады, як мудрасць - узыходзіць…